Etappe 17 - Tolkamer naar Beek

Pieterpad etappe 17 gaat natuurlijk niet van Tolkamer naar Beek, maar van Millingen aan de Rijn naar Groesbeek. Maar omdat we etappe 16 eerder hadden afgebroken en de volgende etappe van Groesbeek naar Gennep weer een hele korte was, hebben we de etappes weer wat gemixt om tot 2 etappes van ongeveer 20 kilometer te komen. Etappe 17 werd daarmee van Tolkamer naar Beek, en etappe 18 van Beek naar Gennep, waarna we weer in het daadwerkelijke Pieterpad ritme zouden zitten.
Het eerste stuk langs de Rijn voerde over dezelfde dijkweg waar we een paar weken eerder in de wind en de regen hadden gelopen, maar deze dag was het broeierig warm en benauwd. We stonden wel enigszins op tijd, omdat de pont van Pannerden naar Millingen volgens de website alleen op het hele uur zou varen. Uiteindelijk bleek de veerman gewoon te wachten tot alle fietsers en voetgangers die hij kon zien aan boord waren, maar toch hebben we niet heel veel mee gekregen van de eerste 4 kilometers. Wat op zich jammer was, want een deel van de route voerde door een mooi onverhard stukje door een uiterwaard, waar het gras tot je ellebogen kwam. Deze dag was dat vooral verkoelend, op etappe 18 zou nat gras wat minder fijn worden.

Mooi stukje onverhard langs de Rijn.

Op het pondje midden op de Rijn.

Aan de overkant van de Rijn moesten we eerst een stukje door Millingen, waarna we echt in de 17e etappe zaten, maar daarna volgden al gauw de velden. Het stuk etappe dat we vandaag liepen zou tot aan de Duivelsberg alleen maar velden geven, met een klein stukje door Leuth en een klein stukje door het Duitse Zyfflich. Een groot deel van het pad was precies op de grens tussen Nederland en Duitsland, een onverhard pad langs een sloot. Hier was een grote graafmachine bezig om het riet uit de sloot te halen, gadegeslagen door nieuwsgierige koeien. Dit was eigenlijk het meest boeiende uitzicht dat we op dit stuk hadden; het was niet de meest inspirerende omgeving en in deze warmte ook niet de fijnste plek om te lopen.

Langs de velden, met flinke plassen op de weg.

Graspad met graafmachine en Duitse koeien.

Na dit lange, vlakke stuk door de Rijnvallei doken de heuvels op die het tweede deel van de officiële etappe 17 zijn, maar die wij dus pas in etappe 18 zouden krijgen. Het zag er bijna on-Nederlands glooiend uit en de aankondiging in het boekje was ook dat dat er "een steile klim" zou volgen naar de top van de Duivelsberg.

Overgang van de Rijnvallei naar de heuvels.

Het was inderdaad een redelijke klim, maar helaas was er op de top niet een mooi uitzicht om dat te belonen, omdat de varens zo hoog stonden dat het uitzichtpunt helemaal geblokkeerd was. Het Pieterpad kruist hier nog 2 andere wandelroutes, het Grote Rivierenpad en het Streekpad Nijmegen, dus het was even opletten. Maar na nog honderd meter waren we bij wat voor ons het eindpunt van deze etappe was, bij een heel fijn geplaatst pannenkoekenrestaurant vlakbij Beek.

Padendrukte op de top.

In de ochtend waren we hier ook al geweest om de auto te parkeren, toen hing het hele bos vol met damp van de regen die de dag ervoor was gevallen. Inmiddels had de zon het ergste vocht weggebrand en konden we genieten van wat eigenlijk het mooiste weer van deze twee dagen zou zijn. Het was al met al een prima etappe, veel onverhard wandelen in een mooi wisselend landschap, en etappe 17 als geheel is waarschijnlijk een van de mooiste om te lopen.

Gelopen: 29-6-2021
Afstand: 20,0 km
Tijd: 4:09