Pieterpad etappe 1 - Pieterburen naar Winsum

(The Pieterpad is a long distance walking trail in the Netherlands. I'll write about my adventures in Dutch, since they're probably less interesting to any international readers.)

Dus, het Pieterpad. Bijna 500 kilometer van noord naar zuid door Nederland. Ik heb er al verschillende stukjes van gelopen, al is het maar omdat mijn wandelroute van station Groningen naar mijn vorige huis deels over het Pieterpad liep. Maar zoiets ooit helemaal aflopen, van begin tot eind, dat leek me lang te hoog gegrepen. Ik wandel regelmatig, ook wel afstanden van meer dan 10 kilometer, maar hier hebben we het echt over etappes van 20+. En wat een gedoe, als je van een of ander klein dorpje in Overijssel naar een ander klein dorpje in Gelderland lopen. Maar alle mooie wandelgebieden hier in de buurt heb ik inmiddels zo vaak gezien, en een rondje lopen blijft toch een rondje lopen. Dus toen mijn wandelgenoot zei toch ooit eens dat Pieterpad te willen lopen, en zo'n coronazomer daar wel als het ideale moment voor zag, dacht ik; waarom ook niet? En nee, het is geen heel origineel idee om het Pieterpad juist in dit jaar te lopen, blijkt ook wel door de grote groepen medewandelaars die we steeds tegenkomen. Als je je eraan over geeft dat je een complete dag, of een compleet weekend, bezig bent met een stuk te wandelen, dan is het vooral een kwestie van mindset. Bijna mindful.

Dus, het boekje van het Pieterpad deel 1, LAW 9.1, kocht ik op 12 juni 2020 bij De Zwerver, de reisboekhandel in Groningen. Een week later, op 20 juni 2020, liepen we etappe 1. Die begint nog vrij gemakkelijk met een totale afstand van 12 kilometer. Maar dan moet je wel in Pieterburen komen. En natuurlijk rijdt er overal OV naartoe, daar zullen we verderop tijdens het pad ook nog regelmatig gebruik van maken, maar Pieterburen is met goed fatsoenlijk eigenlijk niet te doen. Dus vertrokken we op die zaterdag met de auto, gebracht door een vriendin die niet heel vaak rijdt maar ons wel weg wilde brengen.
Vlak voor Pieterburen kwamen we al een flink aantal wandelaars tegen, die in groepjes langs de N-weg liepen. De start zelf in Pieterburen is niet te missen. Niet alleen omdat verschillende horeca gelegenheden goed gebruikmaken van hun locatie om breeduit te adverteren, maar het staat ook vrij groot op een muur. Genoeg plekken om foto's van te maken, en we waren niet de enigen die dat dan ook maar uitgebreid deden.

De officiële start, die 482 km is de minimale afstand.

Voor mijn gevoel moesten we daarna de verkeerde kant op, namelijk pal naar het westen, terwijl ik om een of andere reden had verwacht dat we naar het oosten zouden gaan. Misschien omdat de zeehondencrèche daar is. Hoe dan ook, al snel liepen we Pieterburen uit en tussen de velden. Het was prachtig weer, natuurlijk vrijwel de langste dag van het jaar, en zonnebrandcrème was geen overbodige luxe.

Uitzicht terug richting Pieterburen, na ongeveer 1 km wandelen.

Na met een hoge brug het water over gestoken te zijn kwamen we via het erf van een boer, een bosje, en nog een erf uit op de Oosterweg, waar we eerder anderen hadden zien lopen. Dit was echt een stukje om even doorheen te bijten, langs een vrij drukke weg waar op zaterdagochtend de auto's en bestelbusjes flink moesten uitwijken. Gelukkig staken we na een tijdje de weg over en kwamen we via een bosje in Eenrum uit.
In Pieterburen was ik natuurlijk ooit al eens geweest, in Eenrum niet. Zonde, want het is een mooi plaatsje. Ze hebben er een fascinatie voor waterpompen, met in elk geval een groot rood en een groot groen exemplaar. In de schaduw van de bomen bij de kerk hebben we onze eerste drinkpauze van de dag gehouden. Hier kwamen we ook onze eerste tegenliggers tegen, die natuurlijk bijna klaar waren. Na wat slingerweggetjes door het dorpje kwam er weer een vrij lang stuk langs een drukke weg. Het hoogtepunt was het oversteken van het kanaal.

"Draai". Natuurlijk.

Daarna kwamen we gelukkig snel in Mensingeweer, een pittoresk dorpje dat ik al kende, waar we met een mooi bruggetje het water overstaken. Aan het einde van het dorp konden we linksaf richting Winsum, en toen waren we eigenlijk al op de 'finishing straight', zoals dat in goed Nederlands heet. Een lange, rechte weg met links water en rechts velden. Niet het meest inspirerende stuk om te wandelen. Aan het einde mochten we links en via een bedrijventerreinachtig stukje Winsum in lopen.

Uitzicht terug richting Mensingeweer.

Na het oversteken van de N-weg waren we even de weg kwijt, maar een vriendelijke buurtbewoner die aarzelende Pieterpadders waarschijnlijk wel gewend was, wees ons subtiel op het wit-rode bordje. Door Winsum was het mooi slingeren tot aan de Gouden Karper, het eindpunt. Gelukkig stond de route naar het treinstation ook beschreven, waar we de trein op precies een minuut misten en zo een halfuur konden wachten op een perron overspoeld door rupsen. Daarna waren we, met mondkapje, binnen 20 minuten weer op het hoofdstation van Groningen.
Al met al was het een prima wandeling, precies 12 kilometer, met lekker weer. De route zelf is niet echt inspirerend te noemen, op het eerste stuk vanuit Pieterburen na is het toch veel langs wegen en sowieso allemaal op asfalt. Maar je moet ergens beginnen, en ik was blij dat we noord-zuid liepen, want als je de andere kant op gaat eindig je dus na 480 kilometer wandelen hier. Wij hebben dit in elk geval mooi gehad!

Gelopen: 20-6-2020
Afstand: 12,0 km
Tijd: 2:35