Zoals ik bij etappe 10 al zei is Hellendoorn eigenlijk niet te bereiken met het OV. Maar omdat de etappe naar Holten 'maar' 16 km zou zijn (ik had nooit verwacht dat ik ooit 16 km 'niet zo ver' zou vinden), besloten we voor deze etappe de trein naar Nijverdal te nemen, en dan vanaf Nijverdal naar het beginpunt in Hellendoorn te lopen. Dit was 'maar' 2,5 km, dus onze totale afstand zou nog minder zijn dan een gemiddelde etappe, en een mooie rechte weg naar de kerk. Onderweg kwamen we verschillende andere wandelaars tegen; sommigen fietsten ons voorbij, anderen werden afgezet met een auto of kwamen 'gewoon' aanlopen. Het is echt een etappe om creatief te zijn in het begin.
We zaten nog steeds midden in (op?) de Sallandse Heuvelrug, en na Hellendoorn uit gelopen te zijn kwamen we al gauw weer in de bossen die we aan het eind van etappe 10 verlaten hadden. De eerste 5 kilometer waren in het bos, op brede zandpaden met een klein uitstapje naar asfalt waar we onder de spoorlijn en de N35 door gingen.
Bospad en fietspad. |
Na die eerste kilometers, steeds geleidelijk stijgend, kwamen we op de eerste 'berg' van deze etappe; de rand van de Haarlerberg, weer een prachtig uitgestrekt heideveld. Op het uitkijkpunt kwamen we verschillende groepen andere wandelaars tegen, maar minder dan je zou verwachten met zo'n mooi uitzicht.
Het pad gaat een stuk langs de rand en snijdt dan een klein stukje door de heide heen, langs uitgesleten groeven die 'slenken' heten (met avontuurlijke namen als 'Rietslenk' en 'Wolfsslenk'). Ik kende slenken alleen van de kwelder op de waddeneilanden, als de geulen waardoor het water naar de zee loopt, maar hier zijn het de oude stroomdalen van smeltend ijs uit de ijstijd. Je moet het maar weten.
Gelopen: 25-8-2020
Afstand: 16,5 km
Tijd: 3:28
Uitzicht vanaf de Haarlerberg. |
Over de hei. |
Na de afdaling door de heide konden we door het volgende bos aan de volgende klim beginnen; de Holterberg op. Waar het pad over de heide mooi slingert, zijn deze bospaden veel rechttoe rechtaan aangelegde wegen, waarschijnlijk omdat het productiebossen zijn. Logisch, maar het wandelen wordt er niet mooier op.
Na dit bos kwamen we vrij plotseling op het uitkijkpunt van de Holterberg, weer aan de rand van een heideveld (hetzelfde heideveld waar we daarvoor ook liepen; het is ongelofelijk hoeveel aaneengesloten natuur hier is). Ook op dit uitkijkpunt kwamen we weer een aantal andere wandelaars tegen, maar weer minder dan ik zou verwachten.
Uitzicht vanaf de Holterberg (ja, dat lijkt verdacht veel op de vorige). |
Na de Holterberg ging de etappe in 1 rechte lijn 'bergafwaarts' richting station Holten. Het eerste stuk was weer door het bos, maar op de bosrand kwamen we langs een plukje toeristische attracties en horeca, waardoor het ineens heel druk werd. Er was een fietspad naast het zandpad, waarop verschillende groepjes fietsers een pad omhoog zwoegden. Vooral daardoor hadden we door dat het best een klimmetje is, die Holterberg. Voor ons was het vlot naar beneden wandelen.
Het laatste stukje voor het station was een 'fraaie beukenlaan', die inderdaad erg mooi was. En toen ineens waren we er al. 16 kilometer is inderdaad niet zo ver, als je gewend bent om 20 te lopen.
Op het stukje asfalt in Hellendoorn en Holten na, en het stukje bij het tunneltje onder het spoor door, was de etappe helemaal onverhard. En hoewel we door een paar van de mooiste stukjes van de Sallandse Heuvelrug liepen, kwamen we dus vrijwel geen anderen tegen. Er waren vooral fietsers, en die kunnen niet zoveel op al die kronkelende zandweggetjes. Het weer hielp waarschijnlijk ook niet mee; in de middag zou het gaan regenen, dus wij waren vroeg op pad en voor de buien weer in ons huisje. Maar je zou toch verwachten dat in een jaar waarin je eigenlijk niet naar het buitenland op vakantie kunt, de mooiste plekjes in eigen land drukker bezocht worden. Niet dat ik klaag, overigens, het is mooi om dit soort plekken in alle rust te kunnen ontdekken.
Gelopen: 25-8-2020
Afstand: 16,5 km
Tijd: 3:28
No comments:
Post a Comment