Etappe 10 - Ommen naar Hellendoorn

En we zijn aangekomen in het vijfde kleurblokje in het Pieterpad boekje; de Sallandse Heuvelrug. Dat klonk vagelijk bekend toen ik het las, maar ik heb geen bewuste herinnering dat ik hier ooit geweest ben, los van natuurlijk avonturenpark Hellendoorn. Misschien komt dat omdat het een vrijwel onbereikbaar stukje van de wereld is; alle Pieterpad OV websites waarschuwen voor deze etappes, omdat er geen buslijnen meer richting Hellendoorn gaan. De handigste oplossing (van diezelfde websites) is om met de 'wandeltaxi' te gaan, een taxi bedrijf dat zich specialiseert in ritjes tussen Hellendoorn en Ommen en Hellendoorn en Holten. Dat hadden wij dus ook maar geregeld. Na een stressvol ritje richting Hellendoorn, achter zondagsrijders die toch echt 60 reden op een 100 km weg, kwamen we precies op tijd aan bij de kerk, waar we net een ander stel in 'ons' taxibusje zagen stappen. Al snel bleek dat zij ook om 10:00 een ritje wilden, en zo konden we de taxiprijs delen en stonden we een kwartiertje later weer op station Ommen.

Omdat we de drukte van Ommen al gehad hadden, konden we meteen de hooilanden in lopen, op weg naar de eerste 'berg' van de route. We zouden deze etappe meerdere 'bergen' van de Sallandse Heuvelrug gaan beklimmen; misschien is het een idee om hier óf de Besthemenerheuvel, Lemelerheuvel etc van te maken, óf de Sallandse Bergrug te introduceren. Hoe dan ook, de Besthmenerberg dus, mooi gelegen bij een klein heideveld, met er bovenop een uitkijktoren zodat we het Vechtdal aan de ene kant, en de volgende 'bergen' aan de andere kant konden bewonderen. Het was verrassend rustig, mogelijk omdat er regenbuien voorspeld waren, maar we hadden hoe dan ook de uitkijktoren voor onszelf.

Pad op de Besthmenerberg, met uitkijktoren.

Uitzicht richting het noorden/Ommen.

Uitzicht richting het zuiden/Archemerberg.

Wat een mooi stukje Nederland. En het zou nog veel mooier worden. Eerst kwamen we langs de Steile Oever van de Beneden Regge, waar het water tientallen meters lager dan het pad stroomt. Je waant je in de Ardennen, of nog hogere bergen.

De Steile Oever (goeie naam wel).

Daarna staken we de Beneden Regge over en kwamen in het volgende heuvel (berg) gebied; de prachtige heidevelden van de Archemer- en Lemelerbergen. Het had in de verte iets van de Gasterense Duinen van al die etappes eerder, maar dan ook weer totaal niet, omdat het echt een flink hoogteverschil is. De Archemerberg steekt meer dan 70 meter boven het landschap uit, waardoor je echt een prachtig uitzicht rondom hebt. Het uitzichtpunt van de Lemelerberg hebben we gemist, omdat de route daar niet helemaal langs liep, maar die geeft vast ook een mooi uitzicht naar het zuiden.

De Archemerberg op.

De Archemerberg af (het pad kronkelt in de verte door het bos).

Na deze heidepracht kwamen we in een wat minder idyllisch stukje met eerst de bossen bij Lemele, daarna Lemele zelf, en toen de velden onder Lemele. Vlak nadat we het Overijsselsch Kanaal waren overgestoken barstte de bui die al een tijdje in de lucht hing los. We liepen door het open veld en konden weinig anders doen dan onze capuchon goed op ons hoofd houden en doorlopen. Gelukkig was het pad nog steeds onverhard, en we hadden uitzicht op de laatste 'top' van deze etappe; de Eelerberg.

Het glooiende dennenbos is de Eelerberg.

Na de open weidsheid van de eerdere 'bergen' was deze heuvel iets minder indrukwekkend, maar wel een fijne glooiende wandeling door het bos. Altijd beter dan de rechttoe rechtaan paden door de weilanden. Via een lange asfaltweg (langs het attractiepark, met continue geschreeuw op de achtergrond) liepen we Hellendoorn weer in, een korte pauze van het bos waar de de volgende etappe weer in verder zouden gaan.

Dit was verreweg een van de mooiste etappes tot nu toe. Vreemd genoeg waren er vrijwel geen andere wandelaars of überhaupt andere mensen, terwijl dit stukje Nederland vele malen mooier is dan dat rondom Hardenberg/Ommen, waar we hele drommen tegenkwamen. Misschien trekt het attractiepark alle mensen uit de bossen, of het was toch het regenachtige weer. Hoe dan ook, ondanks het weer was het een prachtige wandeling, on-Nederlands in de zandpaden, glooiingen en weidse uitzichten.

Gelopen: 23-8-2020

Afstand: 21,0 km

Tijd: 4:43