Pieterpad etappe 8 - Coevorden naar Hardenberg

Etappe 8 alweer, waarin we Drenthe achter ons zouden laten en onze derde provincie zouden betreden; Overijssel. Coevorden en Hardenberg liggen fijn op dezelfde spoorlijn, dus de verplaatsing naar ons startpunt was niet al te moeilijk. Omdat het heel warm zou worden maakten we grapjes over 'de eerste trein nemen' om zo vroeg mogelijk aan te kunnen komen, maar toen bleek dat die eerste trein pas om 8:20 rijdt op zondag, werd het een serieuze optie. Gedurende de dag bleek dat we niet de enigen waren; de 4 groepjes medelopers en 6 groepjes tegenliggers kwamen allemaal op een kluitje voorbij, om de drukkende warmte en de onweersbuien voor te zijn.

We begonnen de route met het slechtst aangegeven stukje Pieterpad ooit; Coevorden uit waren nauwelijks markeringen te vinden. De mensen op straat wensten ons hartelijk succes, misschien meer met het vinden van de route dan met het daadwerkelijke wandelen. Zo gauw we Drenthe uit waren was de route trouwens de beste aangegeven ooit; speciaal geplaatste paaltjes met alle mogelijke markeringen, zelfs een paaltje met pijlen naar rechts op een weg die een bocht naar rechts maakt (en waar je met de beste wil van de wereld geen andere kant op kunt, tenzij je de sloot over wilt springen en het maisveld in lopen). Kosten nog moeite gespaard, in elk geval; daar kan Drenthe nog wat van leren.

Maar voor we Overijssel in liepen, kwamen we eerst langs De Poort van Drenthe, een kunstwerk waarvan wij verwachtten dat het wel op de provinciegrens zou liggen. Later bleek die nog zeker een kilometer verderop te zijn, maar het was een mooi symbolisch punt voor de overgang.

De Poort van Drenthe, verstopt in een groenstrook tussen twee industrie terreinen.

Daarna liepen we een mooi stukje onverhard langs een vaart, met wel continue uitzicht op de immens grote windmolens van Coevorden. Daar hebben we de hele zevende etappe naartoe gelopen, nu konden we er gelukkig vanaf lopen, maar ze bleken de horizon domineren. Na het fijne stukje onverhard kwamen we op een asfaltweg tussen de aardappel- en maisvelden terecht. Maar geen vrees dat dit net zo'n klaagzang wordt als de vorige etappe, want de velden, de dorpjes, het 'landelijk gebied' van noord-Overijssel is een stuk aangenamer dan dat van zuid-Drenthe. Misschien is het de glooiing in het landschap, misschien dat er af en toe nog kleine bosjes staan die het landschap wat opbreken, misschien is het de rivier die er doorheen slingert, maar het deed zelfs een beetje buitenlands aan af en toe. In elk geval minder hoekig en eentonig dan het stuk rond Sleen. En dan was er natuurlijk de Vecht, die we in totaal drie keer overstaken deze etappe (we zitten immers in het blokje 'het Vechtdal').

Eerste blik op de Vecht (met spoorbrug).

Na de eerste oversteek, in het boekje omschreven als een 'spaghetti-kruispunt' waar de Vecht, het kanaal Almelo-De Haandrik en het Coevorden-Vecht kanaal samenkomen, liepen we Gramsbergen in. Ik kende Gramsbergen alleen van het treinstation op de rit tussen Zwolle en Emmen, maar wat een schattig dorpje! En ze hebben er een beeld voor Pieterpadders.

Doorstappende Pieterpadders te Gramsbergen.

Na Gramsbergen kwamen we door Ane en daarna over de Aner Esch. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een grote open vlakte, aan de oostkant grenzend aan de N34. Het was inmiddels midden op de dag en flink warm. Dit was een stukje om snel door te komen, tot we de relatieve verkoeling van het Engelandsche Bosch in konden. Bij het pad erin zaten twee tieners hun relatieproblemen uit te praten op het hekje. Het bosje was nog geen 500 meter groot; aan het andere eind zaten twee zestigers met strooien hoeden op precies hetzelfde hekje. 

Randje mais en randje bos.

De laatste kilometers tot Hardenberg waren flink zwaar. Het was warm, er was nergens schaduw, en langs de hele dijk sprongen kinderen het water in ter verkoeling. In de verte konden we de buien zien opbouwen naar onweershoogte, dus we waren blij met onze vroege start. Ik heb dit laatste stuk weinig mee gekregen van de omgeving, behalve dat ik nooit heb geweten dat Hardenberg een bioscoop heeft (met maar liefst drie zalen, en wekelijks nieuwe films, zoals ze zelf heel groot op hun gevel hebben staan). 

Het was op zich een prima etappe voor een warme dag; weinig echt hele spectaculaire dingen waar je eigenlijk langer bij stil zou willen staan. Wel jammer dat de route op het eerste stukje na vrijwel helemaal over asfaltwegen ging, dat loopt toch minder lekker dan zandpaden. En er was behoorlijk weinig schaduw. Nu het nog even zo warm blijft, hoop ik in de komende etappes op meer bos, anders vrees ik daar ook weinig van mee te krijgen...

Gelopen: 16-8-2020
Afstand: 19,1 km
Tijd: 4:11