Etappe 18 - Beek naar Gennep

Onze 18e etappe begon ongeveer halverwege de officiële 17e etappe, bij het pannenkoekenrestaurant in Beek waar we de dag ervoor geëindigd waren, en voerde helemaal naar het eind van de 18e etappe in Gennep. Hierna zouden we eindelijk weer in het 'echte' Pieterpad ritme zitten. De bedoeling was dat dit stuk ongeveer 20 kilometer zou zijn, maar het werd uiteindelijk een stukje langer. En waar het de dag ervoor nog broeierig warm en zonnig was, liepen we nu in flink lagere temperaturen in de motregen. Gelukkig ging het grootste deel van de route door het bos, waardoor we niet heel veel van de regen merkten, maar op de stukken van de route door het hoge gras werd de onderkant van je broek en je wandelschoenen behoorlijk nat. Nu, vier dagen later, zijn mijn wandelschoenen nog steeds niet helemaal droog...

Hoe dan ook, we begonnen op de top van de Duivelsberg, de eerste van vele heuvels deze dag. Het was een fijn slingerpad, zowel heuvel-op en heuvel-af als mooi bochtig tussen de bomen door. Heel anders dan de productiebossen die we eerder op het Pieterpad wel gehad hebben.

Na een paar kilometers bos kwamen er aan weerszijden ook velden bij, nog steeds met een slingerend pad, tot we tussen de velden door liepen op paden met hoog gras. Dit gras was behoorlijk nat, zoals eerder gezegd, wat het wandelen niet heel fijn maakte.

Slingerpad door het bos.

Uitzicht over de volgende heuvels.

Het pad verdwijnt in het natte gras.

Na deze smalle zandpaden kwamen we in Groesbeek, eigenlijk het eindpunt van etappe 17 en het begin van etappe 18. Nog 14 kilometer te gaan.

Het landschap en de route veranderden hier meteen; we liepen nog steeds door het bos, maar de paden waren veel breder en het bos zelf was lichter; beukenbomen in plaats van eiken en naaldbomen. Na weer een stukje velden kwamen we in het bos bij de Sint Jansberg, waar we weer het Streekpad Nijmengen en nu ook het Maas-Niederrheinpad kruisten. Ook hier flinke hoogteverschillen, met op een aantal plekken een soort stuwmeertjes. Apart hoe twee bossen die nog geen vijf kilometer bij elkaar vandaan liggen, zo kunnen verschillen.

Breder bos ten zuiden van Groesbeek.

Tussen de velden, waar ook de Market Garden route loopt.

Een van de vele 'stuwmeertjes' bij de Sint Jansberg.

Nadat we het bos uit kwamen waren we er eigenlijk wel een beetje klaar mee. Het was een prachtige route, maar al die hoogtemeters werken behoorlijk op je kuiten, en de regen hielp ook niet mee met hoe zwaar je kleren en je schoenen voelen. Daarbij wordt je op een gegeven moment wel moe van continue in de regen lopen. Maar we hadden nog wel even te gaan, door Milsbeek naar Gennep.

Zo plotseling als de heuvels er in de vorige etappe waren, zo plotseling kwamen we er nu ook weer uit, in de vallei van de Maas (dit 'blokje' in het boekje heet ook "Maasterrassen en rivierduinen"). Het blijft wonderlijk hoe die overgangen zo abrupt zijn, waar de rivieren de heuvels hebben uitgesleten. Het laatste stukje route was grotendeels verhard tussen de velden door, met op het einde nog een mooi stukje onverhard tussen de bloemenweiden en de koeien. Dat gaf wel een mooi einde aan wat verder ook een hele mooie wandeling was, alleen kun je er niet echt van genieten als het de hele dag zo nat en grauw is. Jammer genoeg ben ik niet heel vaak in deze buurt, anders zou dit wel een stuk route zijn om nog een keer opnieuw te lopen...

Uitzicht terug op de heuvels.

Het allerlaatste stukje, met de kerktoren van Gennep in de verte.

Aangekomen in Gennep, het echte eindpunt van de 18e etappe, zijn we ook de laatste provincie van het Pieterpad binnen gelopen. Nog 8 etappes te gaan tot de Pietersberg, allemaal door Limburg. Deze twee dagen waren al een behoorlijke logistieke uitdaging, dat zal de komende etappes niet anders zijn. We zullen zien wanneer we weer een paar dagen kunnen vinden om naar het diepe zuiden af te reizen!

Gelopen: 30-6-2021

Afstand: 22,2 km

Tijd: 4:47

Etappe 17 - Tolkamer naar Beek

Pieterpad etappe 17 gaat natuurlijk niet van Tolkamer naar Beek, maar van Millingen aan de Rijn naar Groesbeek. Maar omdat we etappe 16 eerder hadden afgebroken en de volgende etappe van Groesbeek naar Gennep weer een hele korte was, hebben we de etappes weer wat gemixt om tot 2 etappes van ongeveer 20 kilometer te komen. Etappe 17 werd daarmee van Tolkamer naar Beek, en etappe 18 van Beek naar Gennep, waarna we weer in het daadwerkelijke Pieterpad ritme zouden zitten.
Het eerste stuk langs de Rijn voerde over dezelfde dijkweg waar we een paar weken eerder in de wind en de regen hadden gelopen, maar deze dag was het broeierig warm en benauwd. We stonden wel enigszins op tijd, omdat de pont van Pannerden naar Millingen volgens de website alleen op het hele uur zou varen. Uiteindelijk bleek de veerman gewoon te wachten tot alle fietsers en voetgangers die hij kon zien aan boord waren, maar toch hebben we niet heel veel mee gekregen van de eerste 4 kilometers. Wat op zich jammer was, want een deel van de route voerde door een mooi onverhard stukje door een uiterwaard, waar het gras tot je ellebogen kwam. Deze dag was dat vooral verkoelend, op etappe 18 zou nat gras wat minder fijn worden.

Mooi stukje onverhard langs de Rijn.

Op het pondje midden op de Rijn.

Aan de overkant van de Rijn moesten we eerst een stukje door Millingen, waarna we echt in de 17e etappe zaten, maar daarna volgden al gauw de velden. Het stuk etappe dat we vandaag liepen zou tot aan de Duivelsberg alleen maar velden geven, met een klein stukje door Leuth en een klein stukje door het Duitse Zyfflich. Een groot deel van het pad was precies op de grens tussen Nederland en Duitsland, een onverhard pad langs een sloot. Hier was een grote graafmachine bezig om het riet uit de sloot te halen, gadegeslagen door nieuwsgierige koeien. Dit was eigenlijk het meest boeiende uitzicht dat we op dit stuk hadden; het was niet de meest inspirerende omgeving en in deze warmte ook niet de fijnste plek om te lopen.

Langs de velden, met flinke plassen op de weg.

Graspad met graafmachine en Duitse koeien.

Na dit lange, vlakke stuk door de Rijnvallei doken de heuvels op die het tweede deel van de officiële etappe 17 zijn, maar die wij dus pas in etappe 18 zouden krijgen. Het zag er bijna on-Nederlands glooiend uit en de aankondiging in het boekje was ook dat dat er "een steile klim" zou volgen naar de top van de Duivelsberg.

Overgang van de Rijnvallei naar de heuvels.

Het was inderdaad een redelijke klim, maar helaas was er op de top niet een mooi uitzicht om dat te belonen, omdat de varens zo hoog stonden dat het uitzichtpunt helemaal geblokkeerd was. Het Pieterpad kruist hier nog 2 andere wandelroutes, het Grote Rivierenpad en het Streekpad Nijmegen, dus het was even opletten. Maar na nog honderd meter waren we bij wat voor ons het eindpunt van deze etappe was, bij een heel fijn geplaatst pannenkoekenrestaurant vlakbij Beek.

Padendrukte op de top.

In de ochtend waren we hier ook al geweest om de auto te parkeren, toen hing het hele bos vol met damp van de regen die de dag ervoor was gevallen. Inmiddels had de zon het ergste vocht weggebrand en konden we genieten van wat eigenlijk het mooiste weer van deze twee dagen zou zijn. Het was al met al een prima etappe, veel onverhard wandelen in een mooi wisselend landschap, en etappe 17 als geheel is waarschijnlijk een van de mooiste om te lopen.

Gelopen: 29-6-2021
Afstand: 20,0 km
Tijd: 4:09