Pieterpad etappe 4 - Zuidlaren naar Rolde

De herfst leek wel begonnen, afgelopen week, maar gelukkig brak zondag toch nog de zon een beetje door. Precies op tijd voor wat volgens meerdere Pieterpad veteranen de mooiste etappe zou worden: van Zuidlaren naar Rolde. Een route die door maar liefst twee prachtige Drentse natuurgebieden voert; de Gasterse Duinen en het Balloërveld.
Maar eerst moesten we er natuurlijk nog komen; met dezelfde lijn 5 als waarmee we na etappe 3 waren terug gereden. In de bus zat nog een stel dat duidelijk uit wandeling ging, maar na de eerste bochtige stukken in Zuidlaren staken zij de weg over en verdwenen; óf de verkeerde afslag, óf ze waren geen Pieterpadders. Toen liepen we ineens met z'n tweeën, op het terrein van Dennenoord, ooit begonnen als "Vereniging voor verzorging van krankzinnigen en zenuwlijers". Daarvoor was een compleet bos nodig en daardoor is de huidige GGZ instelling nu nog steeds prachtig gelegen in de bossen, maar tegelijk midden in Zuidlaren.

Bospad bij Dennenoord. Hier kwamen we een mevrouw tegen die vroeg of we een man met een rugzak hadden gezien. Toen we zeiden van niet, zei ze 'Oh, dan is het goed!'

Na een korte stop bij het hertenpark liepen we Dennenoord af, onder de N34 door, langs een restaurant prachtig gelegen vlak aan de Drentse A (of  Schipborgsche Diep/ Oudemolense Diep / Gasterse Diep; ik hou het hier overal even bij Drentse A) en hoppa, we stonden midden in de natuur. Graslanden met hier en daar een stukje bos, overal doorkruist door het slingerende water. Geen bebouwing of verharde weg te zien. Ik heb hier vaker gelopen, maar om vanaf deze kant het gebied in te komen en de overgang van weiland naar hooiland naar bos naar heide te zien is wel echt heel erg mooi.

Doorkijkje naar de hooilanden.

De Drentse A.

De Gasterse Duinen.

Aan de zuidkant van de Gasterse Duinen stond het eerste officiële hunebed van de route en hier hadden we afgesproken met een collega die in Gasteren woont. Naar wat bleek; letterlijk 20 meter van het Pieterpad af! Zij loopt dus elke ochtend een rondje door deze natuur. Je zou er bijna voor verhuizen.
In haar achtertuin werden we rijkelijk voorzien van broodjes, kersen, thee en andere dranken, terwijl de zon ons langzaam bruin bakte. Na twee en een half uur was het zwaar om weer op pad te gaan, maar we hadden nog maar 9 van de 18 kilometer gehad. Na een tochtje door Gasteren zelf kwam echt een 'tussenstukje' langs een wat drukkere weg, maar al gauw konden we linksaf slaan het Balloërveld op. Het was inmiddels een uur of drie op zondag, op een van de eerste mooie dagen in een week, en het was dan ook behoorlijk druk. Nu kwamen we ook wat mede-Pieterpadders tegen, hoewel de meeste wandelaars de rondwandeling liepen.

Balloërveld; brede zandpaden door oneindig heideland.

Er waren inmiddels wat wolken gekomen, wat eigenlijk wel fijn was, want het was behoorlijk zweten. Aan de zuidkant van het Balloërveld staat een 'Baak', die ons vertelde dat we al 67 kilometer gelopen hadden sinds Pieterburen (volgens onze app was het al meer dan 70, maar het baak weet natuurlijk niet van de omleidingen). De vorige keer dat we hier liepen, een week of acht geleden, was dit het punt waarop we besloten dat we nu toch écht het Pieterpad zouden gaan lopen. Leuk om onderweg steeds dit soort sporen tegen te komen, en er nu als daadwerkelijke Pieterpadder langs te komen.
Het hele Balloërveld was de kerktoren van Rolde het enige teken van beschaving dat continue zichtbaar was, en eenmaal het veld af was het een vrij rechte weg richting het dorp. We liepen inmiddels weer in een treintje, met achter ons drie andere Pieterpad stellen. Wonderlijk hoe je op de een of andere manier tegen het einde van een etappe steeds weer met elkaar samen klit. Aan de rand van het dorp hebben we de etappe gestopt, niet helemaal op het daadwerkelijke eindpunt, maar op een makkelijk herkenbaar punt om de volgende keer weer te starten. De bus was helaas net een paar minuten weg, dus we moesten bijna een uur wachten, maar gelukkig verkoopt men Rolde ook schepijs.
Ondanks dat de route door twee natuurgebieden voerde die ik al vrij goed kende, was het verreweg de mooiste etappe tot nu toe. Vrijwel alleen maar onverharde paden (soms best zwoegen door het mulle zand), echt ver weg van dorpen of mensen, helemaal alleen in de natuur. De etappe is maar 18 kilometer, dus als je maar 1 etappe ooit wilt lopen; dit is zeker een aanrader!

Gelopen: 12-7-2020
Afstand: 17,3 km
Tijd: 3:57